Ychydig o wythnosau yn ôl, fe wnes i ymuno mewn digwyddiad oedd yn galw am gadoediad yn Gaza, draw ar y Maes yng Nghaernarfon. Y tu ôl i’r siaradwyr, roedd yna faner wen gyda miloedd o enwau arni o enwau plant oedd wedi cael eu lladd ers mis Hydref. Ers gorffen y faner honno, mae marwolaethau pellach wedi bod ac felly cawsom ein gwahodd i mewn i Gapel Ebeneser gerllaw er mwyn cychwyn baner newydd gan ddewis enw o fasged a’i ysgrifennu. Dau hogyn tua 10 oed, cychwynnodd y faner newydd wrth nodi’r ddau enw cyntaf, gyda ffelt pen mewn un llaw a chennin pedr yn y llall. Yna, dyn mewn oed a dynnodd ei gap cyn dewis enw o’r fasged orlawn. Wedyn dyma fy nhro i, yn camu tuag at faner wen wag, yn gwybod y bydd yna filoedd o enwau yn ei haddurno mewn dim. Yr enw ddewisais o’r fasged oedd Reem Muhammad Jameel Abu Hayyah a fu farw’n 7 oed.

Roedd y profiad o ddewis enw o fasged, a chymryd yr amser i ysgrifennu ei enw, yn brofiad fydd yn aros yn fy nghof am byth. Wnes i geisio dychmygu sut y byddai’r plentyn yma’n edrych. Oedd o’n hoffi pêl-droed tybed, fel fy hogyn bach i? Neu’n hoff o wneud lluniau, neu efallai fod yn well ganddo bobi gyda'i fam tra bod ei frodyr a’i chwiorydd yn canu’n hapus y tu allan? Does gen i ddim ateb i’r cwestiynau yna a wnai fyth ddod o hyd i ateb, chwaith. Ond mae yna un peth dwi’n siŵr ohono; roedd y plentyn yma yn ddiniwed.